اثربخشی و مقایسۀ گروه درمانی شناختی به شیوۀ منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری و روش هومیوپاتی بر اختلال افسردگی زنان

هدف این پژوهش مقایسۀ اثربخشی گروه درمانی شناختی به شیوۀ منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری با روش هومیوپاتی بر اختلال افسردگی زنان بود. به این منظور 30 بیمار مبتلا به این اختلال از میان مراجعه کنندگان به درمانگاه روانپزشکی نور شهر اصفهان که با نظر روانپزشک تشخیص افسردگی دریافت نموده و نیز از پرسشنامۀ افسردگی بک نمره ای بین 17 تا 30 کسب کرده بودند و هیچ گونه اختلال طبی دیگری نداشته و در حال حاضر تحت درمان دیگری قرار نداشتند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی 15 نفری قرار گرفتند. جلسات گروه درمانی شناختی به روش منطقی ـ عاطفی ـ رفتاری الیس به صورت 10 جلسۀ 90 دقیقه ای یک بار در هفته بود. اعضای گروه هومیوپاتی نیز با اخذ مجوز از روانپزشک به پزشک هومیوپات ارجاع داده شده و به مدت 6 ماه به صورت انفرادی تحت درمان با داروهای هومیوپاتی قرار گرفتند. پس از اتمام مداخلات، دو گروه آزمایش دوباره با این پرسشنامه به عنوان پس آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری عبارت بود از: ارزیابی روانپزشکی طبق معیارهای dsm-iv-tr، پرسشنامۀ جمعیت شناختی و پرسشنامۀ سنجش افسردگی بک. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. در سطح توصیفی از شاخص های فراوانی و درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار و در سطح آمار استنباطی از تحلیل کواریانس به منظور مقایسۀ تأثیر گروه درمانی شناختی و هومیوپاتی بر میزان افسردگی و ازآزمون t همبسته برای بررسی اثربخشی دو روش مداخله به طور جداگانه استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که به کارگیری هر دو روش درمانی میزان افسردگی بیماران را کاهش داده است (05/0≥p). همچنین نتایج نشان داد بین دو روش درمان از نظر اثربخشی تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0